lisenin son ve üniversite dönemlerinde oldukça gezen biriydim ,gerçi hala geziyorum ama daha statik ve iş amaçlı, hatta üniversite yıllarında annem nerede olduğumu eve gelen  kredi kartı ekstrelerinden takip edip bana da eve geldiğimde; “oh derdi şuraya gitmişsin buraya gitmişsin”, benim kredi kartı kullanmadığım kaçamakları da ben ağzımdan kaçırınca; “oraya ne ara gittin” diye de hayretini gizleyemezdi hala da gizleyemez 🙂

son üç senedir ısrarla bir işi gücü bırakıp gezeceğim arkadaş havalarındayım ama bir türlü de kısmet olmadı ne zaman başımı kaldırsam tabiri caizse hep başka bir şeyler çıktı işte en kötü ihtimal ben bırak ülke değiştirmeyi kıtalar iklimler değiştirdim bununla yetindim.

şimdi bunları yazmakta nereden çıktı derseniz, eskiden yani üniversite ve lise döneminde (hayır hayır gençlik dönemi demiyorum lakin hala gencim) hani işi gücü bırakmış / ara vermiş kariyerini, yaşadığı güvenli yaşamı ve tabii ki taksitlerini, ödemeleri bir kenara atıp kısacası “her şeyi bırakıp çekip gitmek” diyebileceğimiz hareketi yapan insanları öyle çokta kale almazdım ama bir süredir bunun gerçekten de zor olduğunu gördükçe kendilerinin haklarını teslim ediyorum tabii Horace’nin , Epistulae de dediği gibi “Those who travel beyond the sea change the weather, not their spirits” latincesi “caelum non animum mutant qui trans mare currunt”.

not 1: ayrıca saygı duruşuna öyle işsizlikten gezmek, öğrenciyken gezmek v.s. gibi arkadaşları kapsamıyorum şu anlık.

not 2:  şu her şey ayrı mı yazılır birleşik mi nasıl pis bir konu imiş, her ne kadar tdk ya uyup ayrı yazsam da içimden bir ses birleşik yazılır diyor 🙂