her ülkede kutlanıyor baharın gelişi birşekilde kutlanır. bizim oralarda nevruz demişiz buralarda yani hindistan da ise holi deniyor yani renklerin günü.
tabii burada kutlama bir başka burada boyalarla savaş yapılıyor e bizde tüm ekip olarak kalkık holi kutladık kendimizce.
günler öncesinde sokaklara bir sürü tezgâh açıldı ama sadece boya satıyor rengârenk boyalar. bu ne dedim hintli arkadaşlara holi dediler. holi ne ki şeklinde cevapladım bende bir tanımı yok. baharı kutlayacağız dediler herkes birbirine boya atacak bu tezgahlarda satılan envayi çeşit boyayı birbirimize atacağız. ilginç dedim.
günler geçti ben tabii yalova’da pazar görmüş adamım malın güzelini alacaksan sabah erkenden malın ucuzunu alacaksan akşam gideceksin pazara. bu fikirdeyim bende zaten yabancıyız fiyatlar bize hep en az iki katı bari bu yolla makul hale getirelim dedim son gün saat 12 gibi tezgâhlar dağılırken aldık boyalarımızı. artık savaşa hazırdık.
tabii hintliler sabah 8 de bangır bangır müzikle başladılar güne varanasi için alışkın olduğumuz korna sesi yok ama bu sefer her yerden müzik sesleri yani sesli bir ortam gene. bizim kendimize gelmemiz anca öğleni buldu aşağıya yazının başında gördüğünüz ekibimizle indik aşağıya. yazının burasında ekibi tanıtmam gerekli; soldan sağa planlama süpervizörümüz gökhan çelik, dpm imiz nurettin çolakoğlu, contract süpervizörümüz ve benim ev arkadaşım oğuz kuruüzüm, ben, mühendislerimizden bhupesh, ve efsane ahçımız ganish, türk boya ekibi diyelim tabii ekibimizin nerdeyse tamamı türk sadece 2 hintli takviyesiyle maça çıktık.

gelin görün ki her ne kadar çatır çatır çarpışsak ta heryerimiz boyaya bulandı gerçi bilerek ve isteyerek ayrıca benimde tişörtü yırttılar.
ama gelin görün ki günün sonunda olanlar oldu biz dolaşıp eğlendikten sonra tabii evlere gelindi herkes duşa girdi boyalar çıkmıyor aman allahım ilk duşu aldım ama yok hala rengarenk durumdayım. bayağı bir ciltten deri attıktan sonra üçüncü duşun sonunda artık kalan kalsın dedim çıktım ama rengin çoğunu da atmıştım. ama salona geçmemle şok olmam bir oldu oğuz abinin surat kıpkırmızı boya ama hafif pembeye dönmüş, gökhan çok az daha iyi ama aynı şekilde, nurettin abiyse sakalı kesmiş boyayı çıkartamayınca. ben ise bayağı kanırtmışım ama cilde dokunamıyorum. herkes tabii hangi boya bu böyle kalıcı diye düşünmeye başladı normalde bu kadar kalmaması lazımmış ama işte birinin oyununa geldik bizi kalıcı boyayla boyadı. ben hala kapı önünde bizi ilk renkleyen adamdan şüpheleniyorum…
velhasıl 1 hafta işe rengârenk gitmek zorunda kaldık. ne demişler tatlı tatlı yemenin acı acı çıkarması vardır.
işte böyle hindistan nevruzu olan holi işte bizi de salladı geçti.
bende holi yapayım diyenlere kesin gün veremiyorum çünkü her sene değişiyormuş tarihler ama holi hakkında ansiklopedi bilgisi isteyenler buradan
hintlilerin hazırladığı ingilizce holi sayfası için şuradan buyurun.