aslında yazının herhangi bir amaç, netice ve yeteneği yok genel blog hareketinde olduğu ve kardeşim melonun da dediği üzere taa hakanın düğünün den beri hiçbir şeyler yazmamışım gerçi yazamadım.

– ah be çocuk neden birşeyler karalamadın?

atatürkümüzün hitap şekline benzeyen cümlemize (ki yazı boyunca tutarsızlıklar veya ordan oraya hoop atlamalar gibi saçmalama hareketleri görürseniz de aldırmayın lütfen) yanıtım şu olacak afganistan da adam gibi internet vardı da biz mi girmedik(yaşasın baba ya nasıl kıvırttırdı).

– aa afganistandamıydın ??

askerden döneli daha üç-beş gün olmuş bende geriniyorum sabah uykusundan daha yeni uyanmışım annem “enis” dedi tuvaletten gelen sese doğru gittim baktım diş fırçalarının önünde oğlum bak biz evde fırçaları böyle macunları da böyle koyuyoruz demesiyle ben de ışık çaktı 10 yaşından beri evden uzakta yaşayan bir adam olarak yine kaçma  zamanım gelmişti. Hemen internet sitelerine girdim biraz c.v. parlattım  herhalde 1 ay içinde birşeyler buluruz derken ben 1 hafta içinde daha ne olduğunu anlamadan bir de baktım ki afganistan da kandahar hava üstünde mühendis kadrosunun güzide bir ferdi olmuş çalışıyorum.

herneyse sonuç olarak türkiye karasularına geze geze geri döndüm ve cebimde avuç avuç  anılarla yazmaya yeniden koyuldum ellere bereket ellere hareket 🙂