yıllar önceydi nerdeyse 7 yıl olmuş evet yıllar önceydi diyebilecek kıvama gelmiş düşünsenize anısı bile yıllar önce olmuş bir lise-kolej şu ansa sanki başka bir hayat gibi geliyor bana; özel ortadoğu lisesi veya bizim tabirimizle odl…

evet o zaman üniversite 2. sınıftaydım yanlış hatırlamıyorsam aklım bulutların bile ötesinde şimdi nerdeydi bulmak zor. kız arkadaşımla bir bardan çıkmış ve galiba izmire gitmeye karar vermiştik şimdi ne kadar alakasız geliyorsa o zaman o kadar zevkliydi. arabaya atladık otobana girdik tam kartal  tabelasını görünce aklıma eski okulum geldi saat gecenin üçüydü kız arkadaşım ne yapıyorsun derken ben kartal çıkışına saptım. gel dedim seni okuluma götüreyim çıktık yıllarca teptiğim yollardan biraz değişmişte olsalar okuluma geldik  ama tabela değişmişti; o zamanlar 8 yıl boyunca yatılı okuduğum ve çok sevdiğim okuluma gelmiştim ama bilenler bilir yukarıdaki girişin (okulun iki ana girşi vardı ve bunu yanında atladığınız(mız) duvar girişleri) okan üniversitesi olduğunu gördüm. gittik bekçi hafif uykulu biz ise günü ortasındayız tıklattık bu sırada “manyakmısın”  şeklinde uyarılsam da orası benim 8 senelik evim ve dinlemeden tıklattım cama. karşımda şimdi hatırlamadığım ama okul yıllarından tanıdığım ve muhabettimiz olan bir bekçi şaşırdı beni görünce ne arıyorsun dedi bu saatte şaşkınlıkla. “ben geldim” dedim “okulumu özledim ” gel dedi  içeri girdik bekçi kulübesine kız arkadaşımla . birer çay içtik benim bekçi çayı dediğim kulübede yapılan tadına doyamadığım çaylardan biriydi. muhabbet ettik bekçi birkaç anı anlattı güldük hep beraber. sonra dedimki “abi gezdirebilirmiyim okulu kız arkadaşıma” bekçi biraz tedirgin : “aman dedi yakarsın beni” ama tabii yılların hatırı ikna oldu gece saat 4 gibiydi girdik okulumuza değişen ve uzaklaşan okuluma. yıllarca yürüdüğüm okulun bahçesinde bir banka oturduk  ben kaldığım odaların camlarını göstredim dışarıdan,  yatılı günlerimi anlattım , ahmet hocanın “hade bakem uyanın, akşam yatmak bilmezsiniz sabah kalkmak” diyen o özlediğim uyandırmalarını ve daha bir çok anıyı uzun uzun. okulumu takdis ettim dışından ama sanki odalarında yürüyormuşçasına. anılara daldım…

ben özel ortadoğu lisesine yatılı olarak başladığımda 10,5 yaşında bir çocuktum mezun olurken ise 19 yaşında bir genç olmuştum. beni bu okul büyümüştü deyim yerindeyse…

sabah ezanı okunurken okuludan bekçiye teşekkür edip çıktık gizlice.izmire doğru yol aldık…

o gün ayrımsamıştım artık hayatımın bir döneminin kesinlikle bitip diğerinin başladığını…

o günden sonra ben bir daha okuluma uğramadım. nedense acı verdi biraz o güzel anıları en canlı haliyle yaşamak bana.

bugüne kadar bunu sadece ben şimdi eski olan kız arkadaşım ve o geceki bekçi biliyordu ama nedense bugün yazmak istedim,nede olsa suç zaman aşımından düşmüştür…